NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF’İN DEVAMI:
12 - (1004) وحدثنا
زهير بن حرب.
حدثنا يحيى بن
سعيد عن هشام
بن عروة.
أخبرني أبي عن
عائشة؛
أن
رجلا قال
للنبي صلى
الله عليه
وسلم: إن أمي افتلتت
نفسها. وإني
أظنها لو
تكلمت تصدقت.
فلي أجر أن
أتصدق عنها؟
قال (نعم).
[ش
(افتلتت
نفسها) أي
ماتت بغتة
وفجأة.
والفلتة والافتلات
ما كان بغتة.
ونفسها يرفع
السين ونصبها،
هكذا ضبطوه.
وهما صحيحان.
الرفع على ما لم
يسم فاعله.
والنصب على
المفعول
الثاني].
{12}
Bize Züheyr b. Harb rivayet
etti. (Dediki): Bize Yahya b. Saîd, Hişâm b. Urve'den rivayet etti. (Demişki):
Bana babam, Âişe'den naklen haber verdiki:
Bir adam Nebi
(Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'e:
— Annem ansızın öldü.
Zannederim konuşmuş olsa tesadduk ederdi. Onun nâmına tesadduk etsem bana ecir
var mıdır? diye sormuş.
«Evet!» buyurmuşlar.
(1004) - حدثنا
محمد بن
عبدالله بن
نمير. حدثنا
محمد بن بشر.
حدثنا هشام عن
أبيه، عن
عائشة؛
أن
رجلا أتى
النبي صلى
الله عليه
وسلم فقال: يا
رسول الله! إن
أمي افتلتت
نفسها. ولم
توص. وأظنها
لو تكلمت
تصدقت. أفلها
أجر إن تصدقت
عنها؟ قال (نعم).
{…}
Bize Muhammed b.
Abdillâh b. Numeyr rivayet etti. (Dediki): Bize Muhammed b. Bişr rivayet etti.
(Dediki): Bize Hişâm, babasından, o da Âişe'den naklen rivayet ettiki,
Bir adam Nebi
(Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'e gelerek: Yâ Resûlâllah, annem ansızın öldü;
vasiyyet de etmedi. Zannederim konuşmuş olsa tesadduk ederdi. Acaba onun namına
ben tesadduk etsem ona ecir olur mu? diye sormuş.
«Evet!» buyurmuşlar.
13 - (1004) وحدثناه
أبو كريب.
حدثنا أبو أسامة.
ح وحدثني
الحكم ابن
موسى. حدثنا
شعيب بن إسحاق.
ح وحدثني أمية
بن بسطام.
حدثنا يزيد
(يعني ابن
زريع). حدثنا
روح (وهو ابن
القاسم). ح
وحدثنا أبو
بكر ابن أبي
شيبة. حدثنا
جعفر بن عون.
كلهم عن هشام
بن عروة، بهذا
الإسناد. أما
أبو أسامة
وروح ففي
حديثهما: فهل
لي أجر؟ كما
قال يحيى ابن
سعيد. وأما
شعيب وجعفر ففي
حديثهما:
أفلها أجر؟
كرواية ابن
بشر.
{13}
Bize bu hadisi Ebû
Kureyb de rivayet etti. (Dediki): Bize Ebû Usame rivayet etti. H.
Bana Ümeyye b. Bistâm da
rivayet etti. (Dediki): Bize Yezîd yâni ibni Zürey rivayet etti. (Dediki): Bize
Ravh —ki İbni'l-Kaasim'dir— rivayet etti. H.
Bize Ebû Bekir b. Ebî
Şeybe dahî rivayet etti. (Dediki): Bize Ca'fer b. Avn rivayet etti.
Bu râvilerin hepsi Hişâm
b. Urve'den bu isnadla rivayette bulunmuşlardır. Ebû Usâme ile Ravh'ın hadîslerinde,
Yahya b. Saîd'in dediği gibi; «Bana ecir var mıdır?» denilmiş; Şuayb ile
Ca'fer'in hadîslerinde ise İbnİ Bişr'in rivayeti gibi: «Acaba ona ecir var
mıdır?» ifadesi kullamlmıştır.
İzah:
Bu rivayetlerden Hz.
Âişe hadîsini Buhâri «Cenâiz» bahsinde tahrîc etmiştir.
Nebi (Sallallahu Aleyhi
ve Sellem)'e suâl soran zât Sa'd b. Ubâde (Radiyallahu anh)'dir. Nitekim Hz.
îbni Abbâs'dan rivayet olunan bir hadîste ismi tasrîh edilmiştir. Muhtelif
rivayetlerden anlaşıldığına göre aynı mânada bir suâli bir kadın da sormuştur.
Suâl sahibinin:
«Konuşsa tesadduk ederdi.» demesi, annesinin hayır işine yahut vasiyyete son
derece hırslı olduğunu bildiği içindir.
Ânî ölümün müslüman
için rahatlık olduğuna dâir hadîs vârid olduğu gibi, gazab ve intikam ölümü
olduğunu bildiren hadîs de vard:r. Aynî bu iki rivayetin arasını bulmuş ve:
«Rahatlık olduğunu bildiren rivayet ölüme hazırlıklı olanlar hakkındadır; gazab
ve intikam ise taksirat sahiplerine hamlolunur.» demiştir.